Jakari Productions: Draw & Shoot terug thuis

Draw & Shoot 3 een nieuwe verre reis

hierna volgen sfeercollages van onze ontmoetingen met toffe tekenaars tijdens een onvergetelijke reis waarbij we graag enkele persoonlijke fotootjes plaatsen om die sfeer een beetje te kunnen illustreren.

Maandag, 24 september

Fris gewassen maar niet echt uitgeslapen begeven wij ons, een beetje na vijf uur in de ochtend, op weg naar een nieuw Draw & Shoot avontuur dat zich ditmaal ver van onze woonstee zal afspelen.
La Tour-de-Peilz, bij Lausanne, waar wij Claude de Ribaupierre kortweg Derib zullen ontmoeten, is onze eerste bestemming. Wij zijn nog nooit in Zwitserland geweest, dat maakte het natuurlijk alleen maar spannender.

Laat in de middag komen we in een druk stadsgedeelte van Lausanne in ons hotel aan. Grijs en druilerig weer en we hebben nog geen berg of typisch Zwitsers huisje gezien. Gelukkig helpen een lokaal biertje en een kommetje pistachenoten ons van onze - vermoeide - stemming af.

Dinsdag 25 september

Derib

Na een stevig ontbijt gaan we vroeg op pad en maken eindelijk kennis met - wel zonder sneeuw deze tijd van het jaar - Zwitserland. De hellingen van het noordelijke gedeelte van het Meer van Genève zijn bezaaid met wijngaarden. Het is prachtig zonnig weer. Karin bemerkt eindelijk de eerste Zwitserse koeien, met koebel incluis. Nee, de koeien zijn daar niet lila.

Derib, een geboren en getogen Vaudois - deze streek heet Vaude - woont in een prachtige vallei niet ver van het Meer van Genève. Hij heeft net zijn 37ste (!!) Yakari, het schattige indiaantje dat vooral in Duitsland een gigantisch succes is, afgewerkt. Merchandising van allerlei slag kan je daar van en over Yakari kopen, vertelt hij. Jammer genoeg moet hij zijn nieuwste creatie "Tu sera Reine" later op de dag in de streek gaan promoten zodat ons bezoek tot 1 koffietje moet beperkt blijven. Met "Tu Sera Reine" tekent Derib een verhaal over en voor "zijn" streek, Vaude, en zijn bewoners.

Bernard Cosey

In de namiddag hebben we de afspraak met Bernard Cosendai ofwel Cosey. Vermits Montreux de stad van o.a. "Smoke on the Water" van Deep Purple en het standbeeld van Freddy Mercury, op onze weg ligt besluiten we natuurlijk daar even langs te rijden. Met een prachtig zicht op het meer drinken we een koffie verkeerd - een ijsje erbij kost €12,50, nee laat maar - op het terras van een van de sjiekere hotels. Altijd leuk voor een fotootje, niet?

Cosey woont op zo'n 1300 meter boven de zeespiegel en zou, naar eigen zeggen, liefst nog wat hoger wonen. Hoe hoger hoe kouder. Hij houdt van de kou.
We slaan de koffie natuurlijk niet af en bij het bekijken van Draw & Shoot 2 - hij herkent Joost Swarte en Paul Teng - leggen wij hem uit waar wij mee bezig zijn.
Bernard is een man van weinig woorden. We zijn dan ook snel klaar. Hij raadt ons nog wel aan even nog door te rijden naar de skilift Glacier 3000 - dewelke ons die dag niet naar de hoger gelegen sneeuw zal brengen wegens onderhoudswerken - en zeker het "Lac Retaud" op de terugweg te bezoeken. Hetgeen we dan ook gedaan hebben.

MISERIE !

Onderweg bemerkten we al dat er weinig of geen drink/eetgelegenheden in de bergen open zijn: alles is potdicht. Overal! Vreemd, of is dat normaal voor de tijd van het jaar? Wij hebben geen idee.

En ja...alhoewel Karin de hotels van te voren gereserveerd heeft is ons hotel, na het bezoek aan Bernard Cosey , alhoewel prachtig gelegen, voor die nacht gesloten!! Dit kunnen we echt missen na een lange dag. Na een uur wachten en wat over en weer bellen rijden we dan maar naar ons volgende hotel door. We worden prompt gevolgd en aangesproken door een motorrijder die zich bekend maakt als de eigenaar. Weet je wat hij kan doen met zijn hotel? Ja !!!

Onderweg overtuigt Karin me om toch zo'n skilift - help ik wil er uit - te gebruiken om op 1763 meter hoogte van een mooi maar winderig uitzicht te genieten bij een halve liter lokale pils.

woensdag 26 september

Félix Meynet

Gelukkig heeft het hotel, waar we nood gedwongen een dag vroeger aankwamen dan gepland, nog plaats zodat we woensdagochtend uitgerust op weg kunnen naar Félix Meynet.
Félix en zijn vrouwtje Dominique, die ook tekent en inkleurt, wonen op een bescheiden hoogte in een rustig dal waar bijna iedereen Meynet heet.

Bij ons is hij o.a. bekend door de serie "Karaat". In Frankrijk o.a. door Fanfoué, een guitig en ondeugend manneke wiens avonturen in de lokale kranten verschijnen en af en toe gebundeld worden. Natuurlijk zijn de door hem getekende dames overal bekend. Smaakvol en pittig met links naar de 50er jaren en cabarets.

We zijn wat te vroeg voor de afspraak en doen een beetje aan sightseeing. Zo "vinden" wij het "Lac de Vallon" en een houtzagerij waar wij een schattig hermelijntje - denk ik - volgen dat nieuwsgierig tot bij de auto huppelt. Zoals overal komen we amper mensen tegen.

Het is donker weer vandaag en het regent, maar desondanks vinden Félix en Dominiqe, we worden weer ontzettend warm ontvangen, het niet erg om in de regen te gaan poseren. Maar eerst een koffietje en keuvelen over van alles en nog wat. Ja, hij kent Zep en Enrico Marini en zal beslist een goed woordje doen voor ons. Als na de shoot Félix op verzoek van Karin ons nog naar een souvenirwinkeltje - raar maar waar is deze open - begeleidt, is de verbroedering kompleet. Nog een koffietje bij ons thuis? Voor de tweede keer vandaag zetten wij ons even later naast onze toffe gastheer. Dominique is ondertussen even een van hun dochters gaan ophalen : 18 km door de bergen...in de regen...

Donderdag 27 september

Van het hotel naar de woonst van Thierry Girod is het amper een paar kilometer zodat we inschatten uiterlijk om 1400uur richting van onze volgende slaapplaats en Gilles Mezzomo te kunnen gaan. We hebben Thierry & Co onderschat!

Thierry Girod

Thierry Girod blijkt behalve Wanted, Durango en mooie westerndames, ook heel realistisch te kunnen schilderen. Eerdere jaren maakte hij op bestelling - volledig legale - kopieën van beroemde schilderijen zoals de Mona Lisa enz.

Thierry vertelt uitgebreid, maar verveelt nooit, over o.a. zijn ziekte met de grote "K" die ei zo na zijn leven heeft gekost. Jan, jongen, laat je tijdig preventief onderzoeken voor je het weet is het te laat, dringt hij meermaals aan.

Hij vertelt o.a. over die Emir van Quatar die een "stukje" land in Evian-Les-Bains heeft laten ommuren waarin 3000 mensen personeel e.a. vertoeven voor diens glorie. Op dit ogenblik laat deze oliegigant aan de waterkant een privé jachthaven aanleggen.
Het Frans dat aan deze kant van - ondertussen terug in Frankrijk - wordt gesproken kunnen wij blijkbaar beter volgen dan die in andere streken, zodat wij alle verhalen goed kunnen volgen.
Thierry staat erop dat we bron van Evian met hem bezoeken. Kan je dat weigeren? Wij niet, toch?

Kaya, een Franse striptekenaar, die aan ons wordt voorgesteld, is een heel goeie vriend van hem. Ook leren we vandaag Philippe Thomas kennen van uitgeverij Cleopas uit Evain-les-Bains. Deze drie hebben behalve strips ook het vissen als hobby. Het is een heel speciaal drietal, ondervinden we!
Draw & Shoot 1 wordt bovengehaald en heel enthousiast doorbladerd. Ze herkennen alle franstalige belgen. "Ca peut se vendre en France" (dat is zeker verkoopbaar in Frankrijk) zegt Philippe overtuigd. Visitekaartjes en ideeën worden direct gewisseld. Je weet maar nooit.

Om kwart over 4 zitten we op een terras in het zonnetje aan dat mooie meer nog een laatste koffie te verorberen. Dan moeten we echt vertrekken, jammer.

Op weg

Na het ontzettend gezellige avontuur met Thierry Girod & Co, gevolgd door het late afscheid hebben we natuurlijk de pech om in files te belanden.
Om in ons volgend hotel te geraken, op zo'n 200km, richting Gilles Mezzomo en België , moeten we nog een groot deel rond het Meer van Genève en Genève zelf door, door de Jura, de bergen in, in regen, in mist. Zo blijkt later.
Bek af komen komen we bij een afgelegen hotel in Arbois aan.
Avondeten? Op 5 kilometer is er een restaurant, wij serveren niet vandaag. Iets drinken dan? Ook niet! Verd...!! Dan maar naar bed met een mariakaakje en spuitwater....

Vrijdag 28 september

Op weg

Vrijdag rijden we zo'n 400 km op naar het volgend hotel. Geen tekenaars om te fotograferen. We hebben de planning een beetje verbouwd vermits Jean Pleyers geen tijd had om ons te ontvangen.

Karin ruikt de stal al een beetje zodat we flink gas gaven en de snelste weg nemen. 's Avonds sluiten we al een beetje onze reis af met een gezellig en ontspannen hapje en een drankje in een hotelletje ergens op een heuvel in Luxemburg. Na nababbelen over de reis bij een donkere Leffe slapen we als rozen.

Zaterdag 29 september

Gilles Mezzomo

Gilles Mezzomo, enkele jaren geleden nog spoorweg mecanicien, hebben we dit jaar in Valkenswaard al ontmoet zodat we elkaar al een klein beetje kennen.
Mooi op tijd, net op de middag, bellen we aan, en ...de tafel staat gedekt. We hebben maar aan te schuiven. Het ijs was, voor zover nodig, nog sneller gebroken. Beleefd bedanken we voor de aangeboden wijn. We moeten nog rijden.

Tijdens het fotograferen laat de tekenaar van Ethan Ringler enkele nieuwe projecten zien, o.a. met Frank Giroud, zoals een verhaal dat "The Trigger" gaat heten en zich afspeelt aan de grens van Mexico en de Verenigde Staten. Eind van dit jaar kan het verschijnen. Voorlopig alleen in het Frans. Gilles legt me graag alles uit over het striptekenen, van de eerste schets tot de platen voor de drukker. Ik luister graag.

Natuurlijk praten we ook over gewone dingen. Hij sukkelt, net als ik, al jaren
met een gescheurde meniscus. Ik heb hem beloofd mijn relaas te doen van
mijn kijkoperatie - op 1 oktober - en de "revalidatie".

Hij is in contact gekomen met Danny Jonckheere - perfect tweetalig die ook o.a. Eddy Paape bij zijn signeersessies begeleidde, zodat we deze bescheiden en heel vriendelijke tekenaar in de toekomst nog eens in België mogen verwachten.

Stédo

Deze Waalse tekenaar, wonend in het diepe zuiden van België, nam al een paar albums van Garage Isidoor voor zijn rekening na Olis, maar hij praat liever over "Mafia"en "Les Pompiers" waar hij al 12 albums van tekende. Hij denkt dat er wel eentje (?) van vertaald zou kunnen zijn, maar weet het niet zeker. Ook is hij bezig aan een nieuw eigen project, maar we mochten er - sorry, liever niet - niks van fotograferen. De tekenstijl van Stédo is heel leuk. Een bijzonder grappige stijl waar altijd wel vraag naar zal zijn. De Waalse humor is echter moeilijk naar onze contreien te vertalen. Dus geen vertalingen, voorlopig (?). Jammer.

Stédo, een vriendelijke en toffe knul, biedt ons koffie aan, maar we hebben nog een stukje te rijden en willen graag voor donker thuis zijn.

Epiloog

Na een dikke 1800 kilometer zijn we weer thuis. Het gewone leven gaat weer zijn gangetje. Ondertussen ben ik - voorlopig - niet meer zo actief als op onderstaande foto.

Het was weeral een fantastische ervaring met bijzondere ontmoetingen waar we nog jaren aan zullen terug denken. Wie weet gaan we sneller terug dan we denken...